- incitmək
- 1) причинять боль; 2) мучить; 3) обижать; 4) беспокоить; тревожить.
Азербайджанско-русский словарь. — Баку. Х. Азизбеков. 1984.
incitmək
Смотреть что такое "incitmək" в других словарях:
incitmə — «İncitmək»dən f. is … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
incitmək — f. 1. Əziyyət vermək, əzab vermək, işgəncə etmək. Nəbi özündən sonra Mehdini incidəcəklərini düşünür. «Qaçaq Nəbi». // Yormaq, əldən salmaq, üzmək. Koroğlu iltimas eylər; Bala, incitmə Qıratı! «Koroğlu». 2. Ağrıtmaq, əziyyət vermək.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zücrə(t) — ə. incitmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
cövr — ə. incitmə, zülm, cəfa … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
əziyyət — ə. incitmə, əzab … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
ürək — is. 1. İnsanda qan dövranının, döş boşluğunun sol tərəfində yerləşən əzələli kisə şəklində mərkəzi orqanı; qəlb. Ürəyin döyünməsi. Ürək xəstəliyi. // Döşün qol tərəfində həmin orqanın üstündəki yer. Ürəyini tutmaq. – Bibixanım əlini ürəyinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
könül — is. şair. 1. Qəlb, ürək (mənəvi mənada). Könlümün sevgili məhbubu mənim; Vətənimdir, vətənimdir, vətənim. A. S.. <Ağarəsul> . . işi yubatmayıb həmin saat könlündəki məhəbbəti qıza söylədi. . . E. Sultanov. // məc. Obrazlı təşbehlərdə,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağrıtmaq — f. 1. Əziyyət vermək, ağrı vermək, incitmək, ağrıya səbəb olmaq. Yara bərk ağrıdır. Çiban ağrıdır. – Çarpanaq yaralarının yeri . . ağrıtmırdı. Ə. Ə.. 2. məc. Könlünü sındırmaq, ürəyini incitmək, toxunmaq. Bu duyğu Nərimanın ürəyini ağrıtdı. M. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
baş — is. 1. İnsan bədəninin kəllə və sifətdən ibarət olan yuxarı hissəsi. İri baş. Onun başı ilə bədəni arasında tənasüb yoxdur. – Baş bədənin tacıdır, gözlər onun daş qaşı. (Ata. sözü). // Heyvan bədəninin beyin olan yuxarı və ya ön hissəsi. Toğlular … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bəla — is. <ər.> 1. Uğursuzluq, bədbəxtlik, müsibət, fəlakət, afət. Ona bəla üz verdi. – Bu nə bəladır ki, . . dağlar və daşlar da quraqlıqdan od tutub yanır. C. M.. . . Kiçik bir xata böyük bəlalar törədər. M. İ.. // Məc. mənada. <İrakli:>… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
can — is. <fars.> 1. Dini etiqada görə, ölümlə vücuddan ayrılan qeyri maddi varlıq; ruh. Hələ canı var. – Çıxmayan cana ümid var. (Məsəl). Südlə gələn canla çıxar. (Ata. sözü). Səni canan sanıram, çıx bədənimdən, ey can! F.. Kərəm deyər: Haqq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
